معنی ابوالحسن رمانی - جستجوی لغت در جدول جو

ابوالحسن رمانی

لغت نامه دهخدا

(حَرْ را)

مخلدبن یزید، مکنی به ابوالحسن یا ابویحیی. از ثوری و ابن جریج روایت کند. و عبدالحمید بن محمد حرانی از وی روایت کند. در 193 هجری قمری درگذشت. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

ابوالحسن همدانی

(عَ یِ هََ مَ)

ابن عمر بن محمد بن مشرف بن احمد همدانی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن اضحی. وی از بزرگان و قضات اندلس بود و در سال 492 هجری قمری در المریه متولد شد و دو بار عهده دار امر قضای آنجا گشت. سپس در غرناطه مسکن گزید و به مخالفت با ’ملثمان’ (نقاب پوشان) قیام کرد و در سال 539 هجری قمری درگذشت. وی ادیب و شاعرنیز بود. (از الاعلام زرکلی از الحلهالسیراء ص 207)

لغت نامه دهخدا

ابوالحسن همدانی

(اَ بُلْ حَ سَ)

علم الدین علی بن محمد بن عبدالصمد بن عبدالاحد الهمدانی المصری السخاوی المقری النحوی. رجوع به علی بن محمد... شود

لغت نامه دهخدا

ابوالحسن مرینی

(اَ بُلْ حَ سَ نِ مَ)

علی بن ابی سعید عثمان. دهمین سلطان از بنی مرین در مراکش و از سلاطین بزرگ این سلسله. او طرابلس غرب و کلیۀ افریقای شمالی و قسمتی از اندلس را متصرف گشت و در افریقا عمارات بسیار از مساجد وپلها و رباطات و مدارس بساخت و با ملوک همجوار مانند ملک ناصر محمد بن قلاوون حکمران مصر و منسا موسی و منسا سلیمان حکمران سودان روابط نیکو داشت و هدایای بسیار بین آنها رد و بدل میشد وی بخط خود قرآنی نوشت و با تذهیب و تزئین و هدایای دیگر بحرم شریف ارسال داشت و با ابوتاشفین سلطان تلمسان جنگ کرد و او را مغلوب و مملکت وی را ضمیمۀ ملک خود کرد. رجوع به ابوتاشفین اول شود. ابوالحسن در یکی از جنگهای خود با مسیحیان اندلس شکست خورد و حرم او را غارت و اسیر کردند و زوجه او فاطمه دختر ابویحیی پادشاه حفصی و عمزاده اش عایشه و بسیاری از زنان و اطفال او را بکشتند وناوگان او مرکب از 600 کشتی با عساکر و عده ای از دانشمندان و بزرگان دولت غرق شدند. پس از آن پسرش ابوعنان با او مخالفت کرد و بر ملک مستولی گشت و ابوالحسن در سال 752 هجری قمری درگذشت. مدت سلطنت او از زمان جلوس تا خلع هیجده سال بود (از 731 تا 749) و سه سال بعد از خلع وفات یافت. و رجوع به ابوعنان... شود

لغت نامه دهخدا

ابوالحسن عمرانی

(اَ بُلْ حَ سَ نِ عِ)

علی بن محمد بن علی بن احمد خوارزمی، معروف به ابوالحسن عمرانی. صلاح الدین صفدی در وافی گوید وفات او تقریباً در 560هجری قمری بود. او ادب از زمخشری فراگرفت و نیز از امام عمر ترجمانی و حسن بن سلیمان خجندی و عبدالواحد باقرحی (؟) حدیث شنید و بر مذهب رای و عدل بود. او راست: کتاب اشتقاق الاسماء. کتاب تفسیرالقرآن. کتاب المواضع و البلدان. و در روضات قطعه ای از شعر او و نیز مطلعی از قصیدۀ وی در مدح رسول صلوات الله علیه آمده است

لغت نامه دهخدا

ابوالحسن خرقانی

(اَ بُلْ حَ سَ نِ خَ رَ)

علی بن جعفر یا احمد. از مردم خرقان بسطام. یکی از مشایخ کبار صوفیه. تولد او در 352 و وفات روز سه شنبه دهم محرم 425 هجری قمری به هفتادوسه سالگی. کرامات بسیار از او نقل کنند. و بعضی گفته اندخرقان از قراء سمرقند است. دو رباعی ذیل از اوست:
آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی دیدنش از گریه نیاساید چشم
ما را ز برای دیدنش باید چشم
گر دوست نبیند بچه کار آید چشم.
# # #
اسرار ازل را نه تو دانی ّ و نه من
وین حرف معما نه تو خوانی ّ و نه من
هست از پس پرده گفتگوی من وتو
گر پرده برافتد نه تو مانی ّ و نه من.
و رجوع به ابوالحسن علی بن جعفر شود

لغت نامه دهخدا

ابوالحسن خرجانی

(خَ)

علی بن احمد بن محمد بن حسین خرجانی محدث بن محدث، مکنی به ابوالحسن. از قاضی احمد بن محمود خرزاد روایت حدیث کرد و ابوالحسن احمد بن محمد بن معلم صوفی از وی روایت حدیث دارد. (از معجم البلدان). محدثان در تاریخ اسلام، نه تنها ناقلان احادیث بلکه حافظان امانت علمی امت اسلامی بودند. آنان در دوران اختلاط احادیث صحیح و جعلی، با تکیه بر معیارهای علمی، به پالایش روایات پرداختند و با دسته بندی آن ها، منابع معتبر را متمایز ساختند. علم رجال و طبقات راویان به همت همین محدثان شکل گرفت و معیارهای دقیق علمی برای نقل روایت تدوین شد.

لغت نامه دهخدا

ابوالحسن حمامی

(اَ بُلْحَ سَ نِ حَمْ ما)

مقری است از مردم عراق

لغت نامه دهخدا

ابوالحسن رمذی

کنیت رمذی صغیر احمد بن ابراهیم لغوی، استاد ابوالعباس ثعلب. او را خطی نیکو بود. و تصنیفی ندارد. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

معنی ابوالحسن رمانی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما